‘Ik kan de Oekraïners niet in de steek laten’
De vrijwilligerSinds wanneer heb je de Stichting Samen voor Oekraïne opgericht?
‘De stichting bestaat sinds maart vorig jaar. Ik zag, net als iedereen, de beelden op de televisie: mannen, vrouwen en kinderen die na de Russische invasie compleet ontredderd op de vlucht waren geslagen. Ik zat op de bank en dacht: Ik kan hier niet gewoon blijven zitten in mijn veilige warme omgeving en kijken naar mensen die iets verderop niets meer hebben. Ik móest iets doen.’
Waarom koos je ervoor om een stichting op te zetten?
‘In eerste instantie wilde ik Oekraïners die gevlucht waren in ons land onderdak bieden. Dat doen we nog steeds. Ook op ons eigen erf vangen we in een stacaravan vluchtelingen op. Dat is mooi, maar het voelt als een druppel op een gloeiende plaat. Er zijn immers zoveel meer mensen die hulp nodig hebben. Daarom hebben wij besloten om goederen als kleding, voedsel en medische spullen in te zamelen en deze zelf naar Oekraïne te brengen.’
Hoeveel tijd besteed je aan dit werk?
‘Ik zeg weleens gekscherend: ik heb naast mijn fulltime baan als projectmanager, nóg een fulltime job. Zonder gekheid, ik denk dat ik wel vier dagen per week aan de stichting besteed. Het is dus behoorlijk druk. Zo druk dat ik eigenlijk nauwelijks aan de verbouwing van ons nieuwe huis toekom. Bovendien heb ik nog drie kinderen en een vriendin. Toch wil ik niet stoppen met de stichting; ik kan de Oekraïners niet in de steek laten.’
Wat is het mooiste wat je in dit werk hebt meegemaakt?
‘Er zijn veel momenten die mij raken. De dankbaarheid van de Oekraïners is ontroerend, maar ook de vrijgevigheid van bedrijven of particulieren is onbetaalbaar. Hoe klein ook, elke vorm van hulp maakt het verschil!’.
- Auteur: Siz tekst en beeld
Meer lezen over dit onderwerp?