5 min

‘Respect en waardering, daar draait samenleven om’

Interview

Nederland geeft veel, vindt Amar Harroui (53). ‘Dus moet je wat teruggeven.’ Daarom heeft de Leidenaar de stichting Hoop en Ontwikkeling opgericht, die zich inzet voor meer begrip tussen moslims en niet-moslims. Dat was, vond hij, hard nodig toen in de jaren na de aanslagen op het World Trade Centre in New York en de redactie van Charlie Hebdo in Parijs de relatie tussen moslims en niet-moslims in Nederland verhardde.

Als afwasser in een Leidse horecazaak leerde Amar Harroui op zeventienjarige leeftijd Nederland kennen. Amar is zijn vader, die hem liet overkomen uit Marokko en het baantje in de afwaskeuken voor hem regelde, nog altijd dankbaar voor het feit dat hij in Nederland terecht is gekomen. Mede daarom zet hij zich graag in voor een goede verstandhouding tussen moslims en niet-moslims en dan met name tussen autochtone Nederlanders en mensen van Marokkaanse komaf.

Orgaandonatie

Met zijn stichting Hoop en Ontwikkeling organiseert Harroui debatten en symposia over thema’s als orgaandonatie aan niet-moslims. ‘Dat was een tijdlang een heikel punt. Een belangrijke Marokkaanse theoloog weerlegde de meer conservatieve opvatting dat moslims niet aan niet-moslims mochten doneren tijdens een symposium van onze stichting. Die zienswijze is toen door veel Nederlandse moskeeën overgenomen.’

Ook adviseert hij instanties en bedrijven hoe de Marokkaanse gemeenschap beter bereikt kan worden en beter betrokken kan raken bij de Nederlandse samenleving. Daarvoor zit hij onder meer in de ledenraad van Rabobank. En hij organiseert bijvoorbeeld voorlichtingsbijeenkomsten in de moskee voor ouders en jongeren over weerbaar opvoeden en drugsgebruik. De activiteiten die de stichting organiseert, worden bekostigd met donaties of met subsidie.

Vrijheid

De Marokkaanse gemeenschap integreert goed, stelt hij vast. ‘Tachtig procent van de Marokkanen die in de jaren zestig, zeventig naar Nederland vertrokken, was analfabeet. En moet je nu zien: hun kleinkinderen gaan in groten getale naar de universiteit.’ Met dank aan Nederland, benadrukt hij. ‘Voor de kansen die wij gekregen hebben moeten wij echt dankbaar zijn. Hoeveel vrijheid van godsdienst hebben wij hier wel niet gekregen, en hoeveel steun van de overheid. Het land is goed voor ons geweest. Wij moeten iets teruggeven.’

‘HetvervultmijaltijdmettrotsalsMarokkoenNederlandelkaarvinden’

Vervreemd

Toen Amar Harroui naar Nederland kwam, kende hij het land alleen uit de verhalen van zijn vader en twee oudere broers die al jaren in Leiden woonden. Hij ging naar school om Nederlands te leren en zijn vader regelde dat hij in de afwaskeuken van het Leidse café-restaurant Koetshuis de Burcht mocht werken. Van afwasser groeide hij uit tot chef-kok en bedrijfsleider in verschillende Leidse horecazaken en Hotel van Oranje in Noordwijk. Hij verdiende goed geld, maar maakte ook veel op.

‘Ik had het niet in de gaten, maar ik werd opgeslokt door de horeca, de lange, hectische werkdagen en de ontspanning die we na het werk zochten in het uitgaansleven. De trein waarop ik zat, reed niet in de goede richting, concludeerde ik. En dat had niet met het werk te maken, maar met mijzelf. Er was een leegte in mij ontstaan. Ik was vervreemd geraakt van mijzelf en van mijn familie. Het klopte allemaal niet meer. Dus op mijn dertigste zette ik een punt achter de horeca.’

Hij zocht weer meer contact met zijn familie en werd actief in de moskee in Leiden-Noord. Niet lang daarna volgden de aanslagen in de Verenigde Staten. Gebeurtenissen die de verhoudingen tussen moslims en niet-moslims ernstig verstoorden. Met elke aanslag die in de jaren daarna volgde, verslechterde die relatie. ‘Vooral na de aanval op de Franse krant Charlie Hebdo vond ik het erg grimmig worden. Moslims werden aangekeken op de terreur van een stel vreselijke extremisten, terwijl wij niets met dat extremisme te maken hadden.’ Hij besloot een stichting op te richten die zich richt op het verbeteren van deze relatie.

Begrip kweken

‘Vrede en harmonie’, vervolgt hij, ‘daar vind ik mijn betekenis in. Bruggenbouwen!’ Hij is benieuwd hoe Nederland zich de komende jaren ontwikkelt met de PVV als grootste partij. Helemaal gerust is hij er niet op. Maar ook niet extreem ongerust. Hij begrijpt Wilders’ migratiestandpunt wel. ‘Nederland is klein en dichtbevolkt en het moet wel Nederland blijven. Maar wat ik niet begrijp, is waarom hij altijd zo inhakt op de islam. Dat is pijnlijk.’ Religie is een privé-aangelegenheid, vindt Amar.

‘Dit is Nederland. Je krijgt in Nederland ruimte om je geloof te belijden, maar dat mag niet leiden tot belemmering van de ander. Dat vrouwen in publieke ruimten geen volledige gezichtsbedekking mogen dragen, vind ik logisch, want gezichtsuitdrukkingen zijn belangrijk. Samenleven draait om wederzijds respect en waardering. En dat doen we altijd onder de Nederlandse wetgeving. Wij hebben rechten en plichten. Daar moeten we ons aan houden.’

Economische samenwerking

Waar hij begon met begrip kweken tussen moslims en niet-moslims houdt hij zich inmiddels ook bezig met andere actuele thema’s. Hij geeft advies over inclusie, praat mee over diversiteit op de werkvloer, organiseert bijeenkomsten over burgerschap en zet zich in voor economische samenwerking tussen Nederland en Marokko.

De tweede en derde generatie Marokkaanse Nederlanders zijn heel ondernemend, vertelt hij. Ze hebben allerlei bedrijven opgericht en dat biedt nieuwe mogelijkheden en kansen. ‘Zo kwam ik in aanraking met mensen die met de waterstofeconomie en andere vormen van duurzame energie bezig zijn. Toen dacht ik: in Marokko is wind, zon en heel veel ruimte. Waarom onderzoeken we niet wat er samen mogelijk is? Dus toen ben ik gaan rondbellen in mijn Marokkaanse en Nederlandse netwerk en ontstond er een denktank.’

Moeder- en vaderland

Hij organiseerde twee online bijeenkomsten over duurzame energie met deze denktank, waarin onder anderen PvdA-politicus Diederik Samsom, de directeur van Koninklijke Vopak en de directeur van het Havenbedrijf Rotterdam zitten. En, meldt hij tevreden, inmiddels zijn er twee contracten voor de ontwikkeling van duurzame energie-initiatieven getekend. ‘Het vervult mij altijd met trots als Marokko en Nederland, mijn moeder- en mijn vaderland, elkaar vinden en aanvullen. En als dat is om samen aan een duurzame toekomst te bouwen en de wereld beter te maken, dan kan het niet mooier, toch?’

  • Auteur: Marijn Kramp
  • Fotograaf: Frank Ruiter

Meer lezen over dit onderwerp?

Wat vind jij van de digitale Rabo &Co?

Wat fijn dat je je mening wilt geven over de digitale Rabo &Co. Daar zijn we heel blij mee.

max. 500 tekens